Onverwacht op reis

Een paar dagen geleden vroeg mijn zusje mij waarom ik niet gewoon naar Texas toe ging. Er was immers niet veel tijd meer. Ik gaf aan dat ik eigenlijk wachtte tot een executiedatum zou zijn vastgesteld en dat ik dan meteen een ticket zou boeken. Op die manier zou ik eventueel nog dingen kunnen regelen voordat ik zou afreizen voor dat laatste, onvermijdelijke bezoek. Natuurlijk zou ik het liefst vandaag nog naar Texas gaan, maar twee keer in korte tijd zou wel erg duur worden.

Toen bood mijn zusje aan om voor mij een ticket te kopen. Jamie had geen tijd om te wachten tot ik eindelijk een keer had leren sparen, zei ze.

Gister heb ik mijn ticket geboekt. Ik ga van 25 maart tot en met 7 april naar Texas. Ik logeer bij Gloria Rubac, de oprichtster van de Texas Death Penalty Abolition Movement (TDPAM). Jeroen en ik maakten een nieuwe website voor TDPAM nadat degene die dat voorheen deed was overleden en sindsdien heb ik zeer regelmatig contact met Gloria en haar medestrijders. Ze mailde me vandaag dat ze er erg naar uitziet om me in het echt te ontmoeten. Gloria is een onvermoeibare activist, die bij elke executie protesteert bij het Death House in Huntsville.

Als het goed is, heb ik recht op twee 'special visits'. Een special visit bestaat uit tweemaal vier uur bezoektijd op twee achtereenvolgende dagen. Je hebt alleen recht op een special visit als je van ver komt. Per kalendermaand is één special visit toegestaan; daarom heb ik mijn reis gepland voor de laatste week van de ene en de eerste week van de andere maand. Je mag de maand voorafgaand aan je bezoek bellen om je bezoek te plannen en er goedkeuring voor te vragen. Gister heb ik mijn bezoek voor 29 en 30 maart aangevraagd; vandaag kan ik bellen of het is goedgekeurd. In maart moet ik bellen om een bezoek voor 1 en 2 april aan te vragen.

Gloria meldde vandaag enthousiast dat ik ook bij de Prison Board Meeting kan zijn op vrijdag 5 april. Eens in de zoveel tijd mogen burgers daar het woord doen. Nou ben ik natuurlijk helemaal geen Texaan, maar volgens Gloria mag ik er spreken en de omstandigheden bij de Polunsky Unit aankaarten. Ik ben mijn speech al in mijn hoofd aan het voorbereiden, ook al heb ik nog geen flauw benul hoeveel tijd ik ervoor heb.

Verder kan ik ook aanwezig zijn bij één van de maandelijkse bijeenkomsten van TDPAM, in een cultureel centrum in Houston. Ik zie er naar uit om alle mensen te leren kennen die ik alleen van Facebook of via de mail ken.

Er staat ook een executie gepland tijdens mijn verblijf; die van Kimberly McCarthy. Een vrouw, en mede daarom een zaak die veel media-aandacht krijgt. Mocht haar executie inderdaad plaatsvinden op de nu geplande datum (3 april) dan ben ik er uiteraard bij om te protesteren. Maar ik hoop dat McCarthy verder uitstel krijgt. Haar executie stond eigenlijk gepland voor eind januari, maar zij kreeg uitstel omdat haar advocaten de tijd willen krijgen om aan te tonen racisme een belangrijke rol speelde in haar zaak (McCarthy is zwart, haar slachtoffer was blank en vrijwel alle zwarte potentiële juryleden werden afgewezen door de openbaar aanklager, zodat de jury op één persoon na uit blanken bestond).

Ik heb natuurlijk ook meteen een berichtje aan Jamie gestuurd om hem het heuglijke nieuws te vertellen. Tegenwoordig kan dat via Jpay, een soort e-maildienst. Zij sturen het bericht naar de gevangenis en daar wordt het geprint. Het duurt als het goed is maximaal 48 uur tot je bericht bij de ontvanger is. Dus uiterlijk morgen zou Jamie ook moeten weten dat ik kom.

Wat erg bijzonder is, is dat ik ook Jamie's vrouw zal gaan ontmoeten tijdens mijn reis. Ze heeft kort geleden contact met me opgenomen nadat Jamie een bericht van mij aan haar had doorgestuurd met daarbij mijn e-mailadres. Ze geeft aan dat ze me graag wil ontmoeten als ik naar Texas kom. Het contact is nog erg pril en voorzichtig, maar ik kijk er naar uit om haar te leren kennen. Ik denk en hoop dat we elkaar steun kunnen bieden. Ik ben me er wel van bewust dat het voor haar misschien een hele vreemde situatie is. Ze wist tot kort geleden immers niet eens van mijn bestaan.

Al met al zie ik uit naar mijn reis naar Texas. De laatste keer was vijf jaar geleden. Ik kan nu nog een keer 'gewoon' op bezoek. Het is mijn bedoeling om het blog tijdens mijn reis intensief bij te houden, zodat jullie er als lezers bijna 'live' bij zijn.