Puzzelstukjes

In de dagen na de executie droeg ik een opschrijfboekje met me mee. Daarin schreef ik elke herinnering aan Jamie die kwam bovendrijven. Alsof ik hem iets minder kwijt zou zijn door maar zoveel mogelijk van hem te onthouden.

Een kleine selectie van wat ik opschreef:

Jamie had met Jeroen en Gloria afgesproken dat Gloria het nummer 'Angel' van Aerosmith zou draaien als wij de Walls-unit uit kwamen lopen. Dat is uiteindelijk niet gelukt. Misschien maar beter ook, want ik vermoed dat ik dan ter plekke zou zijn ingestort. Voor hem was dat nummer symbolisch voor zijn gevoelens jegens mij. Als we op 15 november naar het vliegveld toe rijden, komt het nummer op de radio.

Jamie komt in onze gesprekken steeds maar weer terug op de vraag of dingen gebeuren met een reden. Ik ben atheïst en geloof daar niet in. Hij gelooft steevast dat er voor alles een reden is. Ik zeg hem dat je het ook kunt omdraaien naar zingeving achteraf. Hij spreekt de hoop uit dat deze ervaring, zijn executie, mij wapent tegen leed dat nog moet komen, zoals het overlijden van mijn ouders.

Jeroen, Jamie en ik hebben tijdens één van de bezoeken een hoop lol om twee roze marshmallow-cakejes die er met een beetje fantasie uitzien als een stel borsten. Op mijn suggestie drukt hij twee roze Skittles in het midden van de cakejes om de illusie nog wat kracht bij te zetten. Gloria vertelde me over een gevangene die ze recent bezocht die expliciet om deze cakejes vroeg omdat ze volgens hem bij aanraking net als borsten voelden. Jamie heeft duidelijk plezier om dit verhaal.

Cathy Cox vertelt me dat zij Jamie af en toe vijftien dollar toezond. Toen ik ongeveer een jaar geleden begon om hem maandelijks honderd dollar te sturen, heeft hij aan Cathy laten weten dat ze die vijftien dollar beter kon geven aan iemand die het harder nodig had. Dit verraste haar; de meeste gevangenen zouden hun mond hebben gehouden.

Op een gegeven moment loopt er in de bezoekersruimte een klein meisje rond met LED-jes in haar schoenzolen. Jamie is er volledig door gefascineerd. Hij heeft zulke schoenen nog nooit gezien. Sowieso raakte hij altijd volledig in beslag genomen door kinderen in de bezoekersuimte. Hij zag immers nooit kinderen. Hij werd vrolijk van kinderen. Dat merkte ik ook toen mijn neefje Brian jaren geleden mee op bezoek ging.

Op Death Watch deed hij op een gegeven moment net alsof hij van plan was zichzelf van het leven te beroven, puur om de bewakers te sarren. Ik denk niet dat ze erom konden lachen. Jamie vond het geweldig. Eindelijk had hij eens iets om hén mee dwars te zitten.